آدمها حرفهاشون رو قورت می دهند من انتقادها را
با همه تلخی اش قبول می کنم
عکس آدمها , براشون خیلی مهمه
(دست هر کسی نمی دهند)
امّا اونها از قلبشون اصلاً خبر نمی گیرند
چون حتماً صرف نداره
یکی از بزگترین آرزوهام اینه که
جای قلب مردم با زبونشون عوض بشه
اون وقت مردم راحتتر می فهمند
چه کسی راست میگه ؟
ادامه...
ما هویت خودمون را هم فراموش کردیم چه برسه نعمت نفس کشیدن...ما حتی خدا را هم فراموش کردیم چه برسه به نفش کشیدن ...ما حتی.................
... و چنان آرامم که کسی فکر نکرد
زیر خاکستر آرامش من
چه هیاهویی‌ست... .