نگاه حکایت غریبی است ...

این متن به یکی از بهترین دوستان نتی خودم شاپرک خانم تقدیم میشه

نگاه حکایت غریبی است، خوب آن طرف را نگاه کن،

کنار پیاده رو آن بچه کوچک

که دارد گدایی می کند نگاهش رو دنبال کن یک مسیر مستقیم از چپ به راست

یک کم بیا این طرف تر

پلیس هم نگاه می کند به ماشین ها به کارهایی که رانندگان انجام می دهند
آنها را دعوا می کند

برو جلوتر

این ها که نگاه نبودند
برو برو
آهان
همین جا خوبه

کنار گل فروشی، اون پسر رو نگاه کن ، وارد شد ، یک دسته گل سرخ خرید
اومد بیرون ، نگاهش رو تعقیب کن ، اون طرف خیابون ، یک دختر ایستاده
آره درسته ، نگاه هاشون به هم گره خورد ، و گل سرخ به سمت دختر رفت
چند دقیقه همدیگه رو نگاه کردن ، انگار نه انگار کسی هم اونجا هست
پسره انگار کسی رو نمی دید چه نگاه با شکوهی اما یک دفعه
پسره به ساعتش نگاه کرد و گفت ببخشید من باید برم
دختر که انگار هنوز سیر نگاهش نکرده بود چشم هاش رو بست و پسر رفت

من هم اونجا چشم هام رو بستم از گوشه چشمم اشکهام رو پاک کردم
و به نگاههای دیگه مشغول شدم

نگاه اون بچه کوچولو همون که داره به مامانش می خنده از تو کالسکه می بینیش
چه قدر معصومانه می خنده خنده اش هیچی رو طلب نمی کنه نگاهش
فقط مقداری محبت و لبخند رو می خواد

اون گوشه داری تو ام می بینی آره یکی ایستاده داره گلها رو پر پر می کنه
به ساعتش نگاه می کنه واقعا چه نگاه عجیبی

این طرف و اون طرف رو با نگاه هاش طی می کنه باز می رسه به ساعتش
و این دفعه اون دسته گل رو که گرفته دونه دونه گلبرگ هاش رو می کنه
و چند لحظه بعد ناپدید می شه
خب حالا تو ذهن من همه این نگاه ها رژه می روند
ولی همیشه نگاه من به یک گل سرخ هست
که دارد از این دست به اون دست می رود
توی فکر همین نگاه ها بودم
که نگاهی من رو میخ کوب کرد میخ کوب ! و تصویرش برای همیشه تو ذهنم موند