وقتی دلم هوای تو را می کند می روم کنار پنجره ، نگاه می کنم آسمان آبی را ،
گویی ابرها با حرکتشان شکل تو را می سازند ، پنجره را که می گشایم گویی
دلم به دریچه ی یاد تو باز شده و با پای دلم در فضای ذهنت قدم بر می دارم
و کنار پنجره با انگشتم می نویسم ای آسمانی ترین ابر من تو چه قدر دوست داشتنی هستی
ببخشید امدیم تو وبلاگ شخصیت و حرف هایی که به خودت رو زدی خوندیم ..
سلام
چه عجب!
بامزه نوشتی!