یا حسین

  می دانم اگر بقیه بدانند حتی نامت گره های ناگشودنی را باز می کند

 اما حیف که نمی دانند و نمی خواهند بدانند

من گفتم هر که خواست در این مورد با هم صحبت کنیم

تشنه ام . . .

تشنه یک جرعه آب فراتم ای اجل مهلت بده

به یاد آن روز که در کربلا بودم

حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند . . .

  اگر به کوی تو بویی به من رساند باد

                                           تمام هستی خود را به باد خواهم داد

یک حرف خودمانی

دوست دارم یک روز بیاد که به همه دنیا یک گل سرخ بدهم تا معنی دوست داشتن رو بفهمند

شاید هم بهتره بگم من فکر کنم فهمیدند

نظر شما چیه ؟

همه اش از یک فکر ساده شروع میشه 

         مقصودم مشکل آدم هاست

 حالا سوال اینه که آخرش فکر کنیم یا نه ؟؟؟