رسم غریب زمانه

همیشه وقت رفتن باید گفت خداحافظ

وقت گفتن خداحافظ باید همه آنچه را بوده همانجا بگذاری و بروی

وقتی رفتی برای اینکه سبک تر باشی

خاطره ها را به نسیم سحری بسپار و برو

وقتی دستهایت خالی شد ذهنت را هیچ فکری احاطه نکرده بود

برو به درگاه خدا یک آبرودار هم بیاور نزدش

آن وقت آنجا به خدا بگو : خدایا من همانی هستم که فقط تو می دانی

من را به خاطر تمام کوتاهی هایم ببخش

آن وقت کمی گریه کن

وقتی سبک شدی آن وقت به خدا یک جمله بگو

خدایا دستانم خالی است

خودت مرا بی نیازم گردان

سعادتی نصیبم گردان که همه غبطه آن را بخورند

که تو بر هر کاری توانایی

آمین یا رب العالمین