دل را باید با یک کارد برید از ...

نمی دونم درسته یا نه

خیلی آدمها می شوند تکیه گاه آدم

بعد یک دفعه همه تنهات می گذارند

می مونی خودت و خودت و البته خدا و امام زمان هم که فراموشت نمی کنن


اون وقت می ری تو آشپزخونه و کارد رو برمی داری

می زنی به این دل

که دیگه به این دنیا دل نبنده !

مگه اینکه خدا دلش رو به یک جایی ببنده که دیگه اون طناب پوسیده نباشه

و آخرش هم به چاه نرسه